Persian
دوره 39، شماره 1 - ( 1402 )                   جلد 39 شماره 1 صفحات 23-11 | برگشت به فهرست نسخه ها
نوع مقاله:
مروری تحلیلی |
موضوع مقاله:

Print XML English Abstract PDF HTML


History

How to cite this article
Hoseini S, Jafari Paibandi S, Khoshkhati M. Social Responsibility of Universities in the Environmental Field and Solving the Water Shortage Crisis in Iran. GeoRes 2024; 39 (1) :11-23
URL: http://georesearch.ir/article-1-1563-fa.html
حسینی سیدرضا، جعرفی پایبندی سیدفرشید، خوش‌خطی مهدی. مسئولیت اجتماعی دانشگاه‌ها در حوزه زیست‌محیطی و حل بحران کم‌آبی در ایران. فصل‌نامه تحقیقات جغرافیایی. 1402; 39 (1) :11-23

URL: http://georesearch.ir/article-1-1563-fa.html


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rights and permissions
1- گروه علوم سیاسی، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
چکیده   (536 مشاهده)
مقدمه: سازمان‌های بزرگ و برجسته جهانی مسئولیت نسبت به جامعه و محیط زیست را بخشی از استراتژی خود می‌دانند و تلاش می‌کنند که با رعایت اصول اخلاقی و شفافیت به سلامت و رفاه جامعه کمک کنند. برخی دانشگاه‌ها نیز در سال‌های اخیر مسئولیت اجتماعی را به عنوان یک رویکرد برای توسعه پایدار در بیانیه ماموریت خود جای داده‌اند. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی مسئولیت اجتماعی دانشگاه‌ها در حوزه زیست‌محیطی و حل بحران کم‌آبی در ایران انجام شد.
نتیجه‌گیری: دانشگاه‌ها می‌توانند با ارایه برنامه‌های تحصیلی مرتبط با مدیریت منابع آب و زیست‌محیطی، فارغ‌التحصیلان متخصص را برای حل مسایل مربوط به کمبود آب در جامعه آموزش دهند. این برنامه‌ها می‌توانند شامل رشته‌های مهندسی محیط زیست، منابع آب، علوم زمین، زیست‌شناسی و سایر رشته‌های مرتبط باشند. علاوه بر آموزش، دانشگاه‌ها می‌توانند نقش مهمی در پژوهش‌های علمی و پروژه‌های تحقیقاتی در حوزه زیست‌محیطی و کمبود آب داشته باشند. این پژوهش‌ها می‌توانند به شناسایی راهکارهای جدید، فناوری‌های نوین و سیاست‌های موثر در مدیریت منابع آب و محیط زیست کمک کنند. دانشگاه‌ها با برقراری همکاری‌های فنّی و علمی با سازمان‌ها و نهادهای مرتبط، در ترویج فرهنگ حفاظت از محیط زیست و استفاده بهینه از منابع آب موثر هستند. این همکاری‌ها می‌توانند شامل پژوهش‌های مشترک، تبادل دانش، ارایه مشاوره فنّی و آموزش مستمر باشند.

 
واژه‌های کلیدی: